Zo heeft Daniëlle het op het gespecialiseerd onderwijs!
Yvette, is moeder van Daniëlle; haar 17-jarige dochter met het Syndroom van Down. Zij deelt haar ervaringen over het gespecialiseerd onderwijs. ‘Tien jaar geleden besloten mijn man en ik Daniëlle te laten instromen op dezelfde reguliere basisschool als haar oudere zus. Er was tenslotte al zoveel bijzonder in haar leven, dus dit wilden we ‘gewoon’ doen. Een keuze die ons én de school, met de wijsheid van nu, veel extra tijd en energie heeft gekost.’
Dubbel rugzakje
Voordat Daniëlle op de reguliere basisschool kon instromen brachten we in kaart welke extra zorg zij nodig had. Als leerling met het Syndroom van Down had ze een ‘dubbel rugzakje’. De school kreeg subsidie om bijvoorbeeld extra lesmateriaal voor haar aan te schaffen. Na veel gesprekken, en het bijkomende regelwerk, werd ze uiteindelijk met open armen ontvangen.
Ondertussen regelde ik alle extra’s, zoals logopedie, fysio- & ergotherapie. Dit kostte veel tijd. Ik plande dergelijke zaken zoveel mogelijk buiten schooltijd, zodat Daniëlle niet te veel van het lesprogramma zou missen. Ophalen, wegbrengen en ondertussen erop toezien dat het haar niet te veel energie zou kosten. Want, op deze manier werden haar schooldagen erg lang en intensief.
Altijd bijzonder
Daniëlle was in het regulier onderwijs altijd bijzonder. Dat vond ik lastig. Ze had als enige een naamplaatje boven haar kapstokje, een pictogrammenbord in de klas, een aangepaste stoel en dito bureau. Alles was altijd nét even anders dan bij haar klasgenootjes.
Daarbij vroegen de ouders van haar klasgenoten zich af of er wel voldoende aandacht over bleef voor hun zoon of dochter. Ondanks dat zij open stonden voor dat bijzondere kindje in de klas, hield dit hen wel bezig. Waardoor wij ons als ouders ook net wat anders voelden dan de rest.
Overstap gespecialiseerd onderwijs
De druppel om te kiezen voor gespecialiseerd onderwijs, was toen we het nieuws kregen dat Daniëlle’s vader, na vijf jaar lang ziek te zijn geweest, binnenkort zou komen te overlijden. In dezelfde periode leerden we een gezin kennen dat een dochter had op het gespecialiseerd onderwijs. Gesteund door hun verhalen en fijne ervaringen, zochten we contact met De Speelman (nu HUB) in Boxtel. Een kleinschalige school met zowel het basis- als voortgezet speciaal onderwijs onder één dak.
Door onze verdrietige vooruitzichten, was het gesprek met de directeur beladen. Desondanks voelde het als een warm welkom! We merkten dat ze hier nog een stapje verder keken dan in het reguliere onderwijs. Zo was er:
- Passende aandacht door kleinere klassen met minder leerlingen en meerdere onderwijsprofessionals in één klas.
- Mogelijkheden voor fysiotherapie en logopedie mét gebaren binnen schooltijden voor iedere leerling. Ondanks dat niet iedere leerling dit zelf nodig had, was het wel een vereiste om te kunnen communiceren met iedereen.
- De mededeling dat een éénmalige instroom, zou worden afgesloten met een voor haar passende ‘werk’plek in de samenleving.
Onderdeel van de groep
Bij de eerste rondleiding hing er meteen een fijne ‘ons-kent-ons’ sfeer. En, álle leerlingen hadden een naambordje boven hun kapstok. Voor het eerst maakte Danielle ondanks, of juist dankzij, haar bijzonderheden onderdeel uit van een groep.
Tijdens haar inmiddels bijna 10-jarige schoolloopbaan, inmiddels zit Danielle op het VSO, is er altijd rekening gehouden met haar niveau en ontwikkeling. Zo heeft ze haar vaste basisgroep, maar volgt ook lessen op een bijpassend niveau. Ze krijgt volop de tijd en de kans zich te ontplooien en ontwikkelen in een voor haar veilige omgeving. Zo kan ze groeien tot haar plafond. Net zoals haar zussen. En dat vind ik als ouder zó belangrijk!
Wereld van verschil
Die kleine dingen maken voor mij een wereld van verschil. Zoals een app, die je op de hoogte houdt van wat er zich dagelijks in de klas afspeelt. Voorzien van tekst en foto’s. Daarbij zijn de lijntjes met de leerkracht kort. Zo kunnen we elkaar snel vinden en direct bijsturen indien nodig.
Wetende dat Daniëlle zich in een vertrouwde omgeving bevindt gaf én geeft mij nog steeds rust. Dat heeft iedere ouder, en zeker een ouder van een ‘bijzonder’ kind, zo nodig. Want ondanks dat onze uitzonderlijke kinderen een hart-vol zijn, zijn ze ook vaak een hand-vol. En dan is het extra fijn dat je kunt terugvallen op leerkrachten, waarmee je dat kunt delen.
Toekomst
Ondertussen zijn we bezig met Daniëlle’s toekomst; eentje zonder school. Haar jaren vertrouwde omgeving met leerkrachten die haar allemaal kennen, wordt ingeruild voor de onbekende buitenwereld. Deze zal ze stap voor stap moeten ontdekken.
Een ontzettend spannende stap, niet alleen voor haar. Maar, door de stevige basis die mede is gelegd in het gespecialiseerd onderwijs, gaan we deze stap vol vertrouwen tegemoet.
Op zoek naar een baan in het gespecialiseerd onderwijs? Bekijk hier het vacatureoverzicht en vind een baan die bij jou past!
